Moving forward

  

"O my dove, in the clefts of the rock, In the secret places of the cliff, 

     
 Let me see your face, Let me hear your voice; 

     
For your voice is sweet, And your face is lovely."

This verse is from the bible and it has always touched me.

A year has past and it has been an amazing one.

It has been painful, lonely at times, 
but this year has also brought me joy and many new friends. 
I've been in the depths of despair (Anne of Green Gables),

but I have also been hopeful and expectant.

I have stepped out of my hiding place, out of my comfort zone and I showed myself. 
I showed my struggle, my pain, my despair, I showed my imperfectness,

my quirkiness, my uniqueness. 
I stepped forward, and it was scary, I felt vulnerable and unprotected. 
But I can never go back.

It is great to be out, to enjoy the freedom of simply being myself, flaws and all.

To not have to try so very hard all of the time. 
And I've met wonderful people, that encourage me, inspire me, fascinate me.

2011 was hard, very hard, but I'm glad to have been there 

and I'm looking forward to 2012!

I wish you a wonderful 2012!

I wanted to end this post with a beautiful picture of myself, 

you know, the kind of picture that makes you sigh and go:  
"wow, that was the perfect end of this post and look how pretty she is."

.. instead you get this...

Scroll down, I promise you it is not worth your time ;)

*******

"Mijn duif in de rotskloof, verscholen in de bergwand,

laat mij je gezicht zien, laat mij luisteren naar je stem,

want je stem is zo lieflijk, je gezicht zo bekoorlijk.

Dit komt uit de bijbel en het heeft mij altijd geraakt.

Er is een jaar voorbij en het is een verbazingwekkend jaar geweest.

Het is pijnlijk en soms eenzaam geweest, maar dit jaar heeft me ook vreugde 

en vele nieuwe vrienden gebracht. 

Ik ben in de diepte der wanhoop geweest (Anne of Green Gables), 

maar ik ben ook hoopvol en verwachtend geweest.

Ik ben uit mijn schuilplaats gestapt, uit mijn comfort zone en ik heb mijzelf laten zien.

Ik heb mijn worsteling laten zien, mijn pijn, mijn wanhoop, mijn imperfectie, 

mijn eigenzinnigheid, mijn uniekheid.

Ik ben naar voren gestapt en het was beangstigend, 

ik voelde me kwetsbaar en onbeschermd, maar ik kan nooit meer terug.

Het is geweldig om buiten te zijn om te genieten van de vrijheid 

om simpelweg mijzelf te zijn, met al mijn tekortkomingen.

Om niet voortdurend zo ontzettend mijn best te moeten doen. 

En ik heb geweldige mensen ontmoet, die me bemoedigen, inspireren en fascineren.

2012 was zwaar, heel zwaar, maar ik ben blij dat ik het heb meegemaakt 

en ik zie uit naar 2012!

Ik wens je een prachtig 2012!

Ik wou deze post eindigen met een prachtige foto van mezelf, 

je weet wel zo een waarvan je moet zuchten en denkt: 
"wat een perfecte manier om deze post te eindigen en wat is ze mooi."

..inplaats daarvan krijg je dit...

Precious

** Naar beneden scrollen voor Nederlands, alstjeblieft.**

What is a friend?


As I have said a few times before, I was never really occupied with my computer, 
there was a while there, where I didn´t even own one. 
Well, I did have one but it wasn´t working.
Social media? Didn´t mean anything to me. 


I was a bit scared, not to say paranoid, why would I put everything I do online?
Why would you need that many friends? 
And those friends aren't even real, you can't see them, touch them, or hang out with them.


And besides, when you're behind your computer all day you're not part of real live. 
It's not real, 
everyone shows his best face and not how they really are. 
Everyone's totally fake.
At least that is what I used to think.


I have discovered blogging.


I have discovered twitter.


And with that came: contact; conversations; laughter; tears; appreciation.


And then..


Friends.


Friends that can make me smile on my worst day.


They cheer me on when I need motivation.


They take the time to look at my every blogpost and comment.


This is what wikipedia says:

Value that is found in friendships is often the result of a friend demonstrating the following on a consistent basis:

• The tendency to desire what is best for the other
• Symphatie and emphathy
• Honesty, perhaps in situations where it may be difficult for others to speak the truth, 
• especially in terms of pointing out the perceived faults of one's counterpart
• Mutual understanding and compassion; ability to go to each other for emotional support
• Enjoyment of each other's company
• Trust in one another
• Positive reciprocity — a relationship is based on equal give and take between the two parties.
• The ability to be oneself, express one's feelings and make mistakes without fear of judgement.
• It is very important to have honesty, trust, sympathy, respect and helpfulness in friendship.

Some of the people I meet online are probably fake.


Some of them wouldn't even miss me if I never came online again.


Some of them may even find me annoying. (I can be sometimes!)


But some of them,


I would call friends.


Because I know they will cheer for me, when I accomplish something,
I know they will care if something bad happens to me,
And I know they will take the time to show appreciation.


And because a smile lights up my face whenever I meet them.


You may think I live in a bubble,


just don't burst it,  it's wonderful in here.

What are your thoughts on online friendships?

Wat is een vriend?


Zoals ik al een paar keer eerder heb gezegd, was ik nooit echt bezig met mijn computer,
Er was zelfs een tijdje dat ik er niet eens een bezat.
Nou ja ik had er wel een, maar hij deed het niet.
Social media? Betekende niks voor mij.


Ik was een beetje bang, om niet te zeggen paranoide, waarom zou ik alles wat ik doe online zetten?
Waarom heeft iemand zoveel vrienden nodig?
En die vrienden zijn niet eens echt, je kan ze niet zien, niet aanraken, of gezellig met ze samenzijn.


En trouwens, als je de hele dag achter je computer zit, neem je geen deel aan het echte leven.
Het is niet echt,
Iedereen laat alleen het beste van zichzelf zien en niet hoe ze echt zijn.
Iedereen is hardstikke nep.
Tenminste dat is wat ik altijd dacht.


Ik heb bloggen ontdekt.


Ik heb twitter ontdekt.


En dat bracht met zich mee:  contact, conversaties, gelach, tranen, waardering.


En toen..


Vrienden.


Vrienden die me kunnen laten lachen op mijn slechtste dag.


Ze moedigen me aan als ik motivatie nodig heb.


Ze nemen de tijd om naar elke blogpost te kijken en commentaar te geven.


Dit zegt Wikipedia:



De waarde die in vriendschap wordt gevonden is vaak het resultaat van een vriend die het volgende demonstreert op consequente wijze:

• De neiging om het beste voor elkaar te verlangen.
• Sympathie en empathie
• Eerlijkheid, wellicht in situaties waarin het moeilijk is voor anderen om de waarheid te spreken, vooral als het gaat om het aanwijzen van waargenomen tekortkomingen van de ander.
• Wederzijds begrip en compassie; de mogelijkheid om bij elkaar terecht te kunnen voor emotionele steun.
• Genieten van elkaars gezelschap.
• Vertrouwen in elkaar.
• Positieve interactie - een relatie gebaseerd op gelijkwaardig geven en nemen tussen de twee partijen.
• De mogelijkheid om jezelf te zijn, je gevoelens te uiten en fouten maken zonder angst voor veroordeling.
• Het is erg belangrijk om eerlijkheid, vertrouwen, symphatie, respect en hulpvaardigheid te hebben in vriendschap.

Sommige mensen die ik ontmoet online, zijn waarschijnlijk nep.


Sommigen zouden niet eens missen als ik nooit meer online kwam.


Sommigen vinden me misschien zelfs irritant. (ben ik soms ook wel!)


Maar sommige van ze,


noem ik vrienden.


Omdat ik weet dat ze voor me zullen juichen als ik iets bereik,
Ik weet dat het ze zou kunnen schelen als er iets ergs met me gebeurt.
En ik weet dat ze de tijd zullen nemen om waardering te tonen.


En omdat er een glimlach op mijn gezicht verschijnt wanneer ik ze maar ook ontmoet.


Misschien denk je dat ik in een zeepbel leef,


als je hem maar niet doorprikt, het is prachtig hier. 

Hoe denk jij over online vriendschappen?

Best wishes

This last week has been absolutely crazy for me.

It was a week, with too many things to do and too little sleep.

I had a very bad day and a very good one, all in one week.

but I think I'm ending with a good one.

I'm writing this post at the very last moment,

I  don't even think this is a real post.

But I wanted to wish you a wonderful Christmas!

If your circumstances are not all bright and cheery, 
I wish you love and strength.

Don't lose heart, there is always hope.

Love, Mirjam.

De afgelopen week was een absoluut gekkenhuis.

Het was een week met teveel te doen en te weinig slaap.

Ik heb een hele slechte dag gehad en een hele goede, allemaal in een week.

Maar ik denk dat ik eindig met een goede.

Ik schrijf deze post op het laatste moment,

ik vind eigenlijk niet eens dat dit een echte post is.

Maar ik wilde jullie een geweldige Kerst wensen!

Als je omstandigheden niet zo vrolijk en gezellig zijn, 
wens ik je liefde en kracht.

Geef de moed niet op, er is altijd hoop.

Liefs Mirjam.

Old chic

This little cabinet is my newest purchase.

I love it!

The little picture frame fits perfectly,

 even without a picture in it.

Dit kleine kastje is mijn nieuwste aanwinst.

Ik ben er verliefd op!

Het fotolijstje past er perfect bij,

zelf zonder een foto erin.

Sweet display

This simple cabinet hangs on my daughters wall,
I believe it is intended for cd's
I've been planning to make it prettier for a while,
but I had no idea what to do with it.
I had a spare picture frame,
and suddenly I knew what to do with it.

Dit eenvoudige kastje hangt bij mijn dochter aan de muur, 

ik geloof dat het eigenlijk een cd kastje is.

Ik had al een tijdje het plan om het mooier te maken, 

maar een echt leuk idee had ik nog niet.

Ik had een fotolijst over,
en plotseling wist ik wat ik ermee moest doen.

I have to be honest, I asked my husband to help me.

we're a great team, I make up things and he makes it for me!

No, I painted, the cabinet

and then asked him to attache the frame.

It was the choice between messing about for an hour, 

or making him do it in 5 minutes.

I went for the quick result.

Eerlijkheid gebied te zeggen, dat ik hier mijn man bij heb gehaald.

Wij zijn een geweldig team, ik bedenk en hij voert het uit!

Nee, ik heb het kastje geverfd, 

en toen gevraagd of mijn man de lijst voor mij vast wilde maken. 

Het was de keus tussen zelf een uurtje prutsen, 

of het hem in 5 minuutjes laten doen.

Ik ben voor het snelle resultaat gegaan. 

The children were allowed to help me paint.

It did not had to be done neatly

because I wanted to give it a bit of a vintage look.

It's fun when you can just slap the paint on.

De kinderen mochten meehelpen met verven. 

Het hoefde niet netjes geverfd te worden 

omdat ik het een `vintage´uiterlijk wilde geven.

Het is ook heerlijk verven als je de verf 
er gewoon een beetje op kan smijten.

Ehm, this is ofcourse how I would do it,

but it´s not my kabinet, it´s my daughter´s,

so...

Ehm, dit is natuurlijk hoe ik het zou doen, 

maar het is niet mijn kastje maar die van mijn dochter,

dus...

For other ideas using picture frames click here and here.

Klik hier en hier voor meer ideëen met een fotolijstje.

Sunday Gatherings

There is no time like this time of year, enjoying every moment of it!

Dit is de mooiste tijd van het jaar, ik geniet van elk moment!

Happy Sunday!

Love, Mirjam

Fijne zondag!

Liefs, Mirjam

Painted perfection

not a great shot
Niet zo'n geweldige foto

This was my view when I drove the kids to school one morning.

My daughter was not feeling well and stayed with me.

I grabbed my camera, and quickly snapped a few pictures.

Dit was mijn uitzicht toen ik de kinderen op een ochtend naar school bracht.

Mijn daughter voelde zich niet goed en bleef bij mij.

Ik greep mijn camera en maakte snel een paar foto's.

And for a little moment, she forgot she was not feeling well.

En een klein moment, vergat ze dat ze zich niet lekker voelde.

Colorful world

* Voor Nederlands naar beneden scrollen alstjeblieft*

I love colors, colors are vivid, cheery, intense.

Colors evoke a reaction.

They can make a smile appear on my face or make me frown.

Bright colors can bring images to my head of light and sunshine.

And with those images the memories start coming:

The smell of a freshly mowed lawn;

the feeling of cold Spring air coming in from the open window;

Sitting on a swing and going higher and higher until you feel butterflies in your stomach;

the breathless sensation of running while you're being chased in a game of tag.

Green. 

Sitting on the grass with my sister, making chains with daisies.

Blue. 

Laying on my back in the grass in amazement of the color of the bright blue sky.

Red. 

Discovering a ladybug in the grass and following it, 

while it found its way in a tangle of grass.

White.

Looking for snowberries, crushing them and walking around 

with the bright red juice on my hand, pretending my finger was bleeding.

Pink.

The trees behind our house with branches that bent  

under the weight of pink flower trusses. 

We picked them and went by the houses to sell them. 

We earned 10 cents and a breath mint.

Black. 

The color of the dirt in our garden, we played, planted and picked there.

We picked the little seedlings of the cherry tree and put them in a little pan, 

they looked like bean sprouts.

Brown. 

The color of my skin, the skin color of my parents and sisters.

But not the color of my friends or their parents.

The color that separated me from the rest, which I didn't always like.

But it was also the color that made me special, not like everyone, 

and that made me proud. 

The color I had a love/hate relationship with, 

because I discovered that some people only saw the color and not the person.

The color I learned to love because it was a part of me,

because it has been with me for so long, and has grown so familiar to me. 

My favorite color?

I guess all of them. 

  

I'm linking up to lovelinks!



Ik link deze post aan lovelinks!

Ik hou van kleuren, kleuren zijn levendig. vrolijk, intens.

Kleuren ontlokken mij altijd een reactie.

Ze toveren een glimlach op mijn gezicht of doen mij soms bedenkelijk fronsen.

Felle kleuren kunnen beelden in mijn hoofd oproepen van licht en zonneschijn.

En met die beelden komen herinneringen:

de geur van pas gemaaid gras;

het gevoel van koele lente lucht die door het open raam naar binnen stroomt;

op een schommel en hoger en hoger gaan tot dat je de vlinders in je buik voelt;.

het uitgelaten gevoel van rennen, terwijl je achterna gezeten wordt 

tijdens een tikspelletje.

Groen. 

Op het gras zitten met mijn zusje en kransjes vlechten van madeliefjes.

Blauw. 

Op mijn rug liggen in het gras in verbazing over de kleur van de helderblauwe hemel.

Rood. 

Een lieveheersbeestje in het gras ontdekken en volgen hoe het zijn weg vindt 

door een wirwar van grasprieten.

Wit. 

Sneeuwbesjes zoeken en ze dan kapotdrukken en met het helderrode sap op je vinger 
net doen alsof je bloedt.

Roze. 

De bomen achter ons huis die iedere lente bijna doorbogen 

onder het gewicht van roze bloementrossen. 

We plukten ze en gingen langs de huizen om ze te verkopen, 

we verdienden tien cent en een pepermuntje.

Zwart. 

De kleur van de aarde in onze tuin. We speelden er, we planten er we plukten er.

De kleine zaailingen van de kerseboom die opkwamen, plukten we 

en deden het in een pannetje, het leek op tauge.

Bruin. 

De kleur van mijn huid, de kleur van de huid van mijn ouders en zusjes.

Maar niet de kleur van mijn vriendjes of van hun ouders.

De kleur die mij onderscheidde van de rest, wat ik niet altijd fijn vond. 
maar ook de kleur die maakte dat ik bijzonder was, niet zoals iedereen, 
waar ik trots op was. 

De kleur waar ik een haat/liefde verhouding mee had omdat ik ontdekte 
dat sommige mensen alleen de kleur zagen en niet de persoon.

De kleur waar ik van leerde te houden omdat het bij mij hoort,

omdat het al zo lang bij me is, en mij vertrouwd is geworden.

Mijn lievelings kleur?

Dat zijn ze denk ik allemaal.