Swan

Time for another story behind the tweet. 

            

Tijd voor weer een verhaal achter de tweet.

The tweet: 
Don't laugh, but I've just been chased around the park by two swans...

 Niet lachen, maar ik ben zojuist in het park achterna gezeten 
door twee zwanen...

When I drove my kids to school one morning
 I saw that the sky was just spectacular.

It was about time to go for a relaxing walk in the company of my camera.

I dropped of the kids as fast as I could, 

took my daughter to preschool and pretended to be patient,
 while she finished her puzzle and was distracted a thousand times while doing that.

When I got home, I stormed inside to get my camera 
and ran around the house to locate my camera bag. 

Toen ik op een morgen mijn kinderen naar school bracht 
zag ik dat de lucht er spectaculair uitzag.
Het was alweer een tijdje geleden, dat ik een ontspannende wandeling, 
in het gezelschap van mijn fotocamera had gemaakt.
Ik zette de kinderen zo snel mogelijk af, bracht mijn dochter naar de peuterspeelzaal 
en deed alsof ik geduldig was, terwijl ik wachtte tot ze haar puzzel afmaakte 
en wel duizend keer werd afgeleid terwijl ze dat deed.
Toen ik thuis kwam, stormde ik naar binnen om mijn camera te pakken
en rende ik door het huis heen op zoek naar mijn camera tas.

You may have guessed by now that I lost valuable time, 
sunset does not wait for anyone.

Je zal wel raden dat ik intussen waardevolle tijd verloor, 
de zonsopgang wacht op niemand.

The first picture is always lousy, look:

De eerste foto is altijd slecht, kijk:

 Because I was trying to avoid standing in dog poop 
with my oh so practical high heel boots
I took another lousy shot:

Omdat ik probeerde om niet in de hondepoep te staan 
met mijn niet zo praktische laarzen met hoge hakken,
 nam ik nog een slechte foto:

Who wants to see houses in this picture? I don't.

Wie wil huizen zien in deze foto? Ik niet.

And then the sun disappeared!

The whole spectacular sunset was reduced to some kind of blah sunset.

Determined to get at least some exercise out of this fiasco, 

I continued my way through the park.

(You're probably realizing by now, that this is going to be a long post,

I'm getting to the swans, I promise!)

En toen verdween de zon!
En de hele spectaculaire zonsopgang
 werd gereduceerd tot een soort blah zonsondergang.
Vastbesloten om nog iets te maken van dit fiasco,
vervolgde ik mijn weg door het park.

(Inmiddels heb je je waarschijnlijk gerealiseerd dat dit een lange post wordt,
ik kom zo bij de zwanen, ik beloof het!) 

I took a few pictures of clouds and trees and more clouds and trees. 
basically all looking like this:

Ik nam een paar foto's van wolken en bomen en meer wolken en bomen,
ongeveer allemaal zoals deze:

Yep, boring!

Ja, saai!

 I got to the pond and I saw two boring ducks 
and took a really non motivated picture that resulted into this:

Ik kwam bij de sloot en zag twee saaie eenden 
en nam een ongemotiveerde foto,met dit als resultaat:

Yes, I said there were two ducks.

Ja, ik zei dat er twee eenden waren.

And then from out of nowhere, two swans flew in and landed in the pond. 
And I like swans, swans are pretty, swans are beautiful, 
and Pinterest always has beautiful pictures of swans.

So this was my chance, this was a chance to make my day.

But the swans didn't stop when they landed in the pond.

They came swimming towards me, 

which I thought was a little strange, and then they came closer 

and then they came out of the water towards me. 

So I started to get a little nervous. 

Wouldn't you?



En toen kwamen uit het niets, twee zwanen aanvliegen en landden in de sloot.
En ik hou van zwanen, zwanen zijn prachtig, zwanen zijn mooi,
en Pinterest heeft altijd van die prachtige foto's van zwanen.
Dus dit was mijn kans, dit was de kans om mijn dag goed te maken.

Maar de zwanen stopten niet toen ze in de sloot landden.
Ze kwamen naar me toe zwemmen,
wat ik een beetje vreemd vond, en toen kwamen ze dichterbij,
en toen kwamen ze uit het water naar me toe.
Dus ik begon een beetje nerveus te worden.
Zou jij dat niet worden?

Now go back and scroll down really fast and see the swans coming at you...

Ga nu terug en scroll heel snel naar beneden en zie de zwanen op je afkomen...

I could have stayed to find out what they wanted, but I didn't.

I kept thinking about, how my teacher used to tell, 
how a swan can break your arms with just one wing flap. 
So I decided to get out of there, but not in an obvious way, 

nooo, for some strange reason, I acted as if I was undercover 
and slowly got my self out of the situation, 
while saying to myself: "Back away from the swans..."

Ik kon blijven om uit te vinden wat ze van plan waren, maar dat deed ik niet.
Ik bleef maar denken, aan hoe de meester vroeger vertelde 
dat een zwaan je armen kan breken met een klap van zijn vleugels.
Dus ik maakte dat ik wegkwam, maar niet op een opvallende manier,
neee, om de een of andere reden, deed ik alsof ik undercover was 
en ik trok mijzelf langzaam terug uit de situatie,
 terwijl ik tegen mezelf zei: "Trek je terug van de zwanen..."



I took my distance and thought of Pinterest and tried to take a picture from a distant.

And then they came at me again!

Ik nam afstand en dacht aan Pinterest en probeerde een foto van een afstandje te maken.
En ze kwamen weer op me af!

And I'm telling you, I got really scared. 

Because it's quite disturbing how you see them floating towards you 

and you can't see their feet but still they suddenly accelarate.

So in a Mr. Bean meets 007 kind of way, 
I got out of there as quickly as I could!

 They did not stop coming after me, 
until I was on the other side of the bridge. 

A very low bridge, so that reassured me, 

and then I looked behind me and saw them coming under the bridge!

Was I in some kind of scary movie, what?!

I was really scared but still got a picture (007 would have been proud!)

(Maybe not at the fact, that I was hiding behind the bushes while taking this picture.)


En ik moet je zeggen, dat ik echt bang werd.
Het is namelijk behoorlijk verontrustend om te zien, hoe ze op je afdrijven,
terwijl je hun poten niet kunt zien en hoe ze plotseling versnellen.
Dus in een Mr. Bean ontmoet 007 soort manier,
maakte ik dat ik zo snel mogelijk wegkwam!

 Ze bleven maar komen tot ik aan de andere kant van de brug was.
Een hele lage brug, dus dat stelde me gerust,
en toen keek ik achter me en zag ze onder de brug door komen!

Zat ik een of andere enge film, wat?!
Ik was heel bang maar maakte toch een foto (007 zou trots op me zijn!)
(Misschien niet op het feit, dat ik achter de bosjes schuilde toen ik deze foto maakte.)

I walked way over to the other side of the park, where there was no water, 

I was not risking anything. Forget about Pinterest, I wanted to live!

Ik liep naar de andere kant van het park, waar geen water was.
Ik nam geen risico. Vergeet Pinterest, ik wilde leven!

Way over, at the other water free safe side of the park, I took this picture.

Helemaal, aan de andere watervrije veilige zijde van het park maakte ik deze foto.

So peaceful, even if I say so myself..
Zo vredig, ook al zeg ik het zelf..

And then my spy intuition made me look behind me:

En toen liet mijn spionnen intuitie mij achterom kijken:

Long story ending: I went home, fast!

Lang verhaal ten einde: Ik ging naar huis, en snel!