Spark

Een tweetalige blog is lastig, ik ben er nog steeds niet helemaal uit, 

  Ik probeer een manier te vinden om te zorgen 
dat de blog uit zichzelf naar Nederlands scrollt als je ergens klikt.
Intussen tijd wil ik diegenen bedanken 
die de moeite doen om omlaag te scrollen om mijn woorden te lezen.

*Scroll alstjeblieft naar beneden voor Nederlands*

How many times, have I looked into those beautiful eyes?

How many times, did our eyes meet,

in recognition,

in laughter,

in love.

I remember our first look

You looked at me curious

I looked at you in amazement

And I have thought ever since then,

that your eyes 

are beautiful.

I press a cold cloth onto the swelling,

 I listen to your cries of pain.

And I wonder:

is this the end of that beauty?

As I sit in the back of the car,

holding you as we rush to the hospital,

I worry:

will I ever see that beauty again?

In the waiting room I speak softly to you,,

I try to calm you, try to deal with your pain.

The light hurts your eyes.

While the doctor examines you,

it really hits me.

Maybe it will all be different from now on.

Maybe your eyes will loose it's spark.

I shiver,

but I control myself.

I hold in my fear, my anguish, my sobs.

I hold you, 

while the doctor pours fluids in your eye,

to look for permanent damage.

Then.

Words of relief. 

You got lucky.

There's no sign of permanent damage to the cornea.

You will be fine.

You will heal.

You will still be able to see with those beautiful eyes.

Our eyes meet

I only see one of them,

the other one is swollen, battered, almost closed.

You are still sobbing,

you are still in pain,

But you will be fine.

On New years eve, despite being extra careful, at a safe distance 

and having safety glasses, my son got a fiery spark in his eye.

It has been a tradition for years to go out and shoot fireworks at New years eve.

Never again will I do that, because I realize that it is exactly what it is, 

playing with fire.

This was 2 days after the incident,
when his eye was already looking so much better.

**********************

Hoe vaak heb ik in die prachtige ogen gekeken?

Hoe vaak hebben onze ogen elkaar ontmoet,

in herkenning,

in plezier,

in liefde.

I herinner me onze eerste blik.

Je keek nieuwsgierig naar mij.

Ik  keek naar jou in verwondering.

En vanaf dat moment heb ik altijd gevonden,

dat jouw ogen 

prachtig zijn.

Ik druk een koude doek tegen de zwelling aan.

Ik luister naar jouw uitroepen van pijn.

En ik vraag me af:

is dit het einde van die schoonheid?

terwijl ik achter in de auto zit, 

en we ons haasten naar het ziekenhuis,

denk ik bezorgd: 

zal ik die schoonheid ooit weer zien?

In de wachtkamer praat ik zachtjes tegen je,

ik probeer je te kalmeren,

ik probeer om te gaan met jouw pijn.

Het licht doet pijn aan je ogen.

Terwijl de dokter je onderzoekt, 

dringt het tot me door.

Misschien is het vanaf nu allemaal anders,

misschien raken je ogen hun glinstering kwijt.

Ik huiver,

maar ik beheers mezelf.

Ik slik mijn angst in, mijn bezorgheid, mijn snikken.

Ik houdt je vast terwijl de dokter vloeistof in je oog doet 

om te kijken of er permanente schade is.

Dan,

woorden van opluchting.

Je hebt geluk gehad.

Er is geen teken van permanente schade aan het hoornvlies.

Het komt goed het zal weer genezen.

Je zal weer kunnen zien met je prachtige ogen.

Onze ogen ontmoeten elkaar,

ik zie er maar een.

De andere is gezwollen, gehavend, bijna dicht.

Je snikt nog steeds,

je hebt nog steeds pijn,

Maar je bent okee.

Op oudejaarsavond werd mijn zoon, ondanks dat hij op veilige afstand stond 
en een veiligheids bril had, in zijn oog geraakt door een vonk. 
Het is jaren een traditie voor ons geweest om met oudejaarsavond 
naar buiten te gaan en vuurwerk af te steken.
 Nooit zullen wij dat weer doen, want ik besef dat het precies is wat het is,

spelen met vuur.

Dit is twee dagen na het incident gemaakt,
toen zag het er al stukken beter uit.