Click here voor Engels
Toen ik met deze blog begon, ging het allemaal over mij.
Ik vermeldde wel dat ik kinderen had,
voegde hun foto's toe en schreef af en toe over ze,
maar het ging over mij. (Mij, mij, mij!)
Over het vinden van mijzelf na burnout en depressie.
Een plek om mijn projectjes te bewaren en te delen.
Een plek waar ik mezelf kon zijn.
Gaandeweg herontdekte ik mijn liefde voor fotografie en schrijven
en begon ik langere posten te schrijven. (Sorry!)
Maar ergens onderweg namen mijn kinderen het over.
Tijdens mijn depressie heb ik me een beetje teruggetrokken van het moederschap.
het ging heel geleidelijk.
Ik knuffelde mijn kinderen nog steeds, zorgde voor ze en hield absoluut van ze.
Maar er was iets binnenin mij,
wat er overtuigd van raakte dat ik een vreselijke moeder was.
Ik vermeldde wel dat ik kinderen had,
voegde hun foto's toe en schreef af en toe over ze,
maar het ging over mij. (Mij, mij, mij!)
Over het vinden van mijzelf na burnout en depressie.
Een plek om mijn projectjes te bewaren en te delen.
Een plek waar ik mezelf kon zijn.
Gaandeweg herontdekte ik mijn liefde voor fotografie en schrijven
en begon ik langere posten te schrijven. (Sorry!)
Maar ergens onderweg namen mijn kinderen het over.
Tijdens mijn depressie heb ik me een beetje teruggetrokken van het moederschap.
het ging heel geleidelijk.
Ik knuffelde mijn kinderen nog steeds, zorgde voor ze en hield absoluut van ze.
Maar er was iets binnenin mij,
wat er overtuigd van raakte dat ik een vreselijke moeder was.
Waarom kostte alles mij zoveel energie?
Waarom vond ik het zo moeilijk om voor drie kinderen te zorgen,
terwijl het anderen heel makkelijk afging.
Het zal wel aan mij liggen, dacht ik.
Ik heb ontdekt dat ik geen vreselijke moeder ben,
Ik heb ontdekt dat er niets mis was met me.
Ehm, nou, eigenlijk, heb ik ontdekt dat er wel wat mis met me was,
maar dat het niet mijn schuld was.
En een moeder zijn terwijl je denkt: "ik ben hier zo slecht in," is niet leuk.
Nu ben ik een moeder die denkt: "Het komt goed, ik kan hiermee omgaan."
Het is zo'n ontzettend groot verschil.
Dus dit is nog steeds geen mama blog, het is de blog van een moeder.
(En ik probeer vooral mezelf daarvan te overtuigen.)
Het is een blog over mijzelf, mijn strijd tegen depressie,
en alles waar ik van hou en daar horen mijn kinderen bij!
(Ja, ik hou ook van mijn man maar ik verleen hem een klein beetje privacy.)
Dus om die vraag te beantwoorden,
ik spreek voor mijn ziel.
Een ziel die veel te lang stil en gebroken is geweest.
Maar die nu uit haar schulp kruipt.
Waarom vond ik het zo moeilijk om voor drie kinderen te zorgen,
terwijl het anderen heel makkelijk afging.
Het zal wel aan mij liggen, dacht ik.
Ik heb ontdekt dat ik geen vreselijke moeder ben,
Ik heb ontdekt dat er niets mis was met me.
Ehm, nou, eigenlijk, heb ik ontdekt dat er wel wat mis met me was,
maar dat het niet mijn schuld was.
En een moeder zijn terwijl je denkt: "ik ben hier zo slecht in," is niet leuk.
Nu ben ik een moeder die denkt: "Het komt goed, ik kan hiermee omgaan."
Het is zo'n ontzettend groot verschil.
Dus dit is nog steeds geen mama blog, het is de blog van een moeder.
(En ik probeer vooral mezelf daarvan te overtuigen.)
Het is een blog over mijzelf, mijn strijd tegen depressie,
en alles waar ik van hou en daar horen mijn kinderen bij!
(Ja, ik hou ook van mijn man maar ik verleen hem een klein beetje privacy.)
Dus om die vraag te beantwoorden,
ik spreek voor mijn ziel.
Een ziel die veel te lang stil en gebroken is geweest.
Maar die nu uit haar schulp kruipt.
