Sacrifices

The sky was grey and dull.

Raindrops were falling down.

Soft but steadily.

It was quiet. 
Silently we walked passed the names.
Even my little one was serious and quiet.

I looked at the flags,

 fragments of the book I just finished reading, were going through my mind.

It had never been more real.

Though this wasn't the first time I visited this place,

for the first time, I understood, really understood..

The lucht was grijs en eentonig.
Regendruppels vielen neer.
Zacht maar gestadig.


Het was stil.
Stilletjes liepen we langs de namen.
Fragmenten uit het boek dat ik net uitgelezen had, gingen door mijn gedachten.
Het was nooit eerder zo echt geweest.
Hoewel het niet de eerste keer was dat ik deze plaats bezocht,
was het de eerste keer dat ik het echt begreep, echt begreep..

Without these sacrifices, 

the brutal unjust murder of innocent men, women and children

would have continued.

I stood in the rain and held my son's hand,

barely able to grasp this.

Do you understand why these soldiers lost there lives? I asked.

I understand Mom, he said with a very serious voice.

I would do it too, Mom, he said.

I smiled at him, 

and put my arms around his shoulders
 as we silently walked back towards the car.

Zonder deze slachtoffers,
zou de onrechtvaardige moord op onschuldige mannen, vrouwen en kinderen,
zijn doorgegaan.


Ik stond in de regen en hield de hand vast van mijn zoontje,
nauwelijks in staat om het te bevatten.


Begrijp je waarom deze soldaten, hun levens hebben verloren? vroeg ik.
Ik begrijp het Mam, zei hij op een serieuze toon.


Ik zou het ook doen, Mam, zei hij.


Ik glimlachte naar hem,
en sloeg mijn armen om zijn schouders
 terwijl we in stilte terugliepen naar de auto.

On a weekend away with my family, 

we drove by the Netherlands American Cemetery and Memorial and decided to stop there.

Op een weekendje weg met mijn gezin, 
reden we langs de Amerikaans Nederlandse militaire begraafplaats in Margraten 
en besloten daar te stoppen.