Remember this post?
I had an encounter with my two friends again, but this time they brought reinforcement.
I wasn't alone, so I felt a great need to be brave or at least pretend to be brave.
I decided to look my fear in the eyes.
Or better said, I decided to look the swan right in the eyes.
Weet je deze post nog?
Ik had weer een ontmoeting met mijn twee vrienden, maar dit keer hadden ze versterking meegebracht.
Ik was niet alleen, dus ik had een grote behoefte om moedig te zijn of om me tenminste moedig voor te doen.
Ik besloot om mijn angst in de ogen te kijken, of beter gezegd de zwaan recht in de ogen kijken.
We had a little moment.
I was really close to the swan and I wasn't scared.
Instead of staying in my ready-to-run-position, I even sat down on the bridge.
We hadden een klein momentje.
Ik was heel dichtbij de zwaan en was niet bang.
In de plaats van mijn klaar-om-te-rennen-positie, ging ik zelfs op de brug zitten.
Mama Swan came up real close, looked me in the eye and made a terrifying sound.
It sounded like the sound Perry makes in Phineas and Ferb. (Don't worry, you don't wanna know..)
Mama zwaan kwam heel dichtbij, keek me in mijn ogen en maakte een angstaanjagend geluid.
Het klonk een beetje als het geluid dat Perry maakt in Phineas en Ferb.
(Geloof me, dat wil je niet weten..)
Needless to say, my brave moment was over..
Onnodig om te zeggen: maar mijn moedige moment was voorbij..
