Vintage finds and flowers

I decided to try and make a dry flower wreath.

I used hydrangeas, peonies and roses.

I added a few dry berries for contrast.

It was more difficult to do because dry flowers are fragile,

I had to be really careful not to damage them.

Ik besloot om te proberen om krans van droogbloemen te maken.

Ik heb hortensias, pioenrozen  en rozen gebruikt.

Ik heb er wat gedroogde bessen aan toegevoegd voor het contrast.

Het was best moeilijk omdat droge bloemen broos zijn,

ik moest echt opletten dat ik ze niet beschadigde.

I am very pleased with the result.

I'm showing it of in my living room, next to my newest find.

I found this clock at the thrift market for a friendly price.

Ik ben erg blij met het resultaat.

Hij staat nu te pronken naast mijn nieuwste vondst.

Deze klok vond ik voor een zacht prijsje op de rommelmarkt.

Sunday Gatherings

Wishing you a peaceful happy Sunday.

Ik wens je een vredige fijne zondag.

Reasons

Why?

Why do I post on my blog that I am not doing well.

Why do I talk openly on the internet about my struggles?

I thought about this and I know that others are thinking it too.

Obviously I love blogging.

and it is therapeutic to write my thoughts down.

Is it because of the attention?

 I just have this teeny little spot on the internet 

and people do read my blog, but attention? I don't think so.

So why?

Because I want to speak up. 

Because I have nothing to be ashamed of.

This is not my fault.

mental illness can happen to anyone.

I didn't choose this, it chose me.

For years I have been ashamed.

Too ashamed to even dare think that I needed help.

No one should ever have to go through that.

To be alone, to feel helpless and hopeless.

It's almost 1,5 years ago that I asked for help and started my treatment.

And it has not been easy, but it has been the best decision I have ever made.

Because with the help came hope.

Asking for help is not the worst thing that can happen.

The worst thing that can happen 

is staying alone in the dark.

I want to thank you all for the kind words and thoughts and prayers.

It means a lot to me.

Waarom?

Waarom plaats ik op mijn blog dat het niet goed gaat?

Waarom praat ik openlijk op het internet over mijn strubbelingen?

Ik dacht hierover na en ik weet dat anderen het ook denken.

Natuurlijk hou ik van het bloggen,

en het opschrijven van mijn gedachten werkt therapeutisch.

Is het vanwege de aandacht?

Ik heb een piepklein blogje op het internet en mensen lezen het wel, maar aandacht?

Ik dacht het niet.

Dus waarom?

Omdat ik me uit wil spreken.

Ik hoef me nergens voor te schamen.

Dit is niet mijn schuld.

Een psychische aandoening kan iedereen overkomen.

Ik koos het niet, het koos mij.

Jarenlang heb ik me geschaamd.

Zo geschaamd dat ik niet eens durfde te denken dat ik hulp nodig had.

Niemand zou daar doorheen moeten gaan.

Om je alleen te voelen hopeloos en hulpeloos.

Het is nu bijna 1,5 jaar geleden dat ik om hulp vroeg en dat mijn behandeling begon.

Het is niet makkelijk geweest, maar het is de beste beslissing die ik ooit heb gemaakt.

Want met de hulp kwam er hoop.

Om hulp vragen is niet het ergste dat er kan gebeuren.

Het ergste wat er kan gebeuren.

Is alleen blijven in het donker.

Bedankt voor alle lieve woorden, gedachten en gebeden.

Het betekent heel veel voor mij.

Sinking

My blog is all about honesty.

So I am being honest.

I am not doing well.

The last two weeks have been hard.

I´ve been doing my very best not to dive back into the dark hole that is depression.

But I am sinking. 

And I am afraid and ashamed and so angry at myself.

But I know that I just have to go through this.

This is what it is. Going back and forth until you get well.

But I had such a long time of just doing well.

Of smiles of happiness.

And being back here feels like failing.

And I get so angry.

It doesn´t help to just speak to myself.

It doesn´t help to just suck it up.

This sadness just won´t leave me alone.

I still smile and joke and laugh and feel fine.

But the next moment I´m sinking.

And the heaviness is back.

It´s like I am carrying a heavy load.

Like I am walking through water.

This is as honest as I can get.

Mijn blog is eerlijk en oprecht.

Dus ik ben eerlijk.

Het gaat niet zo goed.

De afgelopen twee weken zijn zwaar geweest.

Ik doe mijn best om niet terug te duiken in het zwarte gat dat depressie heet.

Maar ik zink.

En ik ben bang en beschaamd en zo boos op mezelf.

Maar ik weet dat ik hier gewoon doorheen moet.

Zo is het nu eenmaal. Heen en weer totdat je beter bent.

Maar ik had zo´n lange periode dat het goed ging.

Van lachen en geluk.

En het voelt als falen om hier weer te zijn.

En ik kan er zo boos om worden.

En het helpt niet om mezelf toe te spreken.

En het helpt niet om me ´gewoon niet aan te stellen´

Ik lach nog steeds en maak grapjes en voel me prima.

En het volgende moment zink ik weer.

En dat loodzware gevoel is terug.

Alsof ik door water heen loop.

Eerlijker dan dit kan ik niet zijn.

( Just to be clear, I am receiving professional help. So don't worry about me.)

( Voor de duidelijkheid, ik krijg professionele begeleiding. Dus maak je geen zorgen over mij.)

Fabulous fall

I am so glad this little girl gives me an excuse 

to pick up pretty leaves when I see them..

Ik ben zo blij dat dit kleine meisje me een excuus geeft,

 om mooie plaatjes op te pakken als ik ze zie..