Click here for English.
Ik ben altijd een beetje droevig als de zomer eindigt.
Ik kan wel zonder muggen, mieren die door mijn huis rondrennen
en dagen dat het te heet is om naar buiten te gaan.
Wat ik ga missen is het wakker worden met de zon,
op blote voeten lopen en warme zonneschijn op mijn gezicht voelen.
De overgang van zomer naar de herfst kwam dit jaar erg abrupt.
De ene dag renden mijn kinderen nog in badkleding in de tuin,
de andere dag daalde de temperatuur en begon het te gieten.
Maar ik zou mezelf niet zijn,
als ik niet probeerde om het van de positieve kant te bekijken.
En ik herinner mezelf eraan hoeveel ik van de herfst houd.
En ik hou ook absoluut van de herfst.
Ik had gewoon een beetje meer tijd nodig om afscheid te nemen.
Mijn tuin bied een trieste aanblik de laatste dagen.
Een paar vergeten speeltjes slingeren rond,
mijn parasol verstopt zich in zijn hoes en uitgebloeide bloemen worden bruin door de regen.
De zandbak is half geopend, vergezeld van een klein oranje schepje op een bergje nat zand.
Het lijkt haast verbaasd dat het zo plotseling in de steek gelaten is.
Vastberaden er het beste van te maken, stroop ik mijn mouwen op.
Ik haast me naar de bloemenzaak voor een beetje kleur.
Het is stil in de bloemenzaak, blijkbaar koopt niemand tuinplanten als het regent.
En oh, het regent.
Het regent en regent en stopt met regenen en het regent nog meer.
Dan, tot mijn verrassing, breekt de zon door de wolken.
Helder, krachtig en warm.
Niet lang, maar lang genoeg om te schitteren.
Alle foto's komen rechtstreeks uit mijn camera.