Simple project

I have an empty wall that needed a little something.

 That gave me an excuse for a little project.

I took a picture frame, took out the glass, but left the hardboard from the back of the frame.

 I painted  it with 3 layers of magnetic paint and then with 1 layer of chalkboard paint.

That's all.

Isn't that a simple project?

~

Ik heb een lege muur die wel iets kan gebruiken.

Dus had ik weer een excuus voor een klein projectje.

Ik nam een fotolijst, verwijderde het glas, maar liet de achterkant erin zitten.

Die verfde ik met 3 lagen magneetverf en vervolgens met 1 laag schoolbord verf.

Dat was het.

Is dat geen simpel project?

Sunday gatherings

 At the annual book event I scored a stack of books on discount,

All I need now is a giant cup of tea..

Op het jaarlijkse boekenfestijn haalde ik een stapel boeken voor een leuk prijsje.

Nu alleen nog een reusachtig kopje thee..

Have a good Sunday!

Een fijne Zondag!

Wordless Wednesday

Sunday gatherings.

I have heard a lot of negatives about resolutions, 

I personally think that there is something energizing 

about starting with a blank slate and fresh determination.

And if you keep your goals simple, you never have to worry about failure.



Ik heb veel negatieve opmerkingen over goede voornemens gehoord.
Ik persoonlijk vind dat het wel iets opwekkends heeft 
om met een schone lei en frisse moed te beginnen.
En als je simpele doelen stelt, hoef je je nooit duk te maken over falen.

Have a great Sunday!

Een fijne zondag!

xx Mirjam.

Fallen again

Klik hier voor Nederlands.

I have been absent from this little spot on the internet for far too long.

It's hard to explain what kept me away.

It is not that I have slipped back into such a deep depression that I couldn't

 attend to my blog.

Perhaps it is life that got in the way.

Stripped from the fog of depression, 

that had accompanied me for such a long time,

 I could see just all that my family needed from me.

And I wanted to be there for them. All of me.

Especially after being disabled for months.

First, because of my broken shoulder,

 then because of the whole gallbladder episode, 

that followed right after being able to use my right arm again.

 I dived head first into life, the minute I felt up and running again.

More hours at work, cooking, cleaning and picking up all that I felt obligated to do. 

Without a break, and without consideration for myself.

And so, it was that I found myself trapped in the same situation again.

Being a slave to perfectionism.

I have been down this road so many times, that it surprises me how easy it went.

What surprises me most, is that again, I mistook perfectionism for being my friend.

 It is never a good idea to take advice from someone who hasn't got your best interest at heart.  

But I did.

 I did listen to the 'Just do a little more's, stay up a little later's and the

Don't pay attention to your body's.'

Until finally all I did, was beat myself up and feeling inadequate, 

and wish for days with time to myself and the things I love.

And as I looked up from my self dug exhausted Mommy hole, it finally hit me, again: 

(source: Pinterest.)

I have fallen again.

There is no use beating myself up about it.

Because there is one thing I have come to know about myself,

I may fall a thousand times.

But I always, always get back up again.

Opnieuw gevallen.

Click here for English.

Ik ben veel te lang afwezig geweest van dit kleine plekje op het internet. 

Het moeilijk uit te leggen wat me hier weg hield.

Het is niet zo dat ik teruggegleden was in een diepe depressie,

 die me ervan weerhield om mijn blog te onderhouden.

Misschien is het gewoon het leven dat in de weg stond.

Gestript van de mist van de depressie, die al zo lang om me heen had gehangen, 

kon helder ik zien hoezeer mijn familie me nodig had.

En ik wilde er voor hen zijn. Helemaal.

Vooral na maandenlang uitgeschakeld te zijn geweest.

Eerst door mijn schouderfractuur,
daarna door de hele galblaasepisode, 

die onmiddelijk volgde nadat ik mijn rechterarm weer kon gebruiken.

Ik dook het volle leven weer in, 

de minuut dat ik dacht er weer tegen aan kon. 

Meer uren op het werk, koken, schoonmaken en alles oppikken waartoe ik me verplicht voelde.

Zonder pauze, zonder mezelf in achting te nemen.

En zo was het, dat ik mezelf weer gevangen voelde in dezelfde situatie.

Een slaaf van perfectionisme.

Ik heb al zo vaak deze weg doorlopen, 

dat het me verbaast, hoe makkelijk het ging.

Wat me het meest verbaast, is dat ik de vergissing maakte 

en dacht dat perfectionisme mijn vriend was.

Het is nooit een goed idee om advies aan te nemen 

van iemand die niet het beste met je voorheeft.

 Maar ik deed het.

Ik luisterde naar de: Doe nog een beetje meer's 

en de blijf gewoon een uurtje langer op's en de let niet op je lichaam's.

Tot ik tenslotte mezelf alleen maar rottig voelde; 

tekort voelde schieten en wenste om dagen met tijd voor mezelf 

en de dingen waar ik van hield.

En terwijl ik opkeek uit mijn zelfgegraven oververmoeide mamma-kuil, 

drong het eindelijk tot mij door: 

(bron: Pinterest)

Het is niet de last die je draagt, 

wat je teveel wordt, 

maar de manier waarop je het draagt.

Ik ben weer gevallen.

Maar het heeft geen zin om me er rottig over te voelen.

Want er is een ding wat ik geleerd heb over mijzelf,

Ik kan wel duizend keer vallen.

Maar ik sta altijd, altijd, weer op.